Een miskraam, vaak een "spontane abortus" genoemd, beschrijft het verlies van een zwangerschap, meestal binnen de eerste 20 weken. Ongeveer 80 procent van alle miskramen gebeurt vóór de voltooiing van het eerste trimester. Onderzoek toont aan dat 10 tot 20 procent van de vrouwen die weten dat ze zwanger zijn, een miskraam kent. Dit omvat niet de situatie dat 30 tot 50 procent van de bevruchte eicellen verloren gaat voordat men zwanger wordt, wat te vroeg gebeurt om het zelfs te realiseren.
9 Gemeenschappelijke miskraam Oorzaken
De oorzaak van de miskraam is niet altijd duidelijk. De meest voorkomende veronderstellingen van een miskraam die plaatsvindt binnen de eerste 12 weken van de zwangerschap zijn hormonale problemen, collageen vaatziekten (zoals reumatoïde artritis), infecties, abnormaliteiten in de chromosomen, enz. Echter, de meerderheid van miskramen is toegeschreven aan chromosomale afwijkingen in de foetus. Elk van de oorzaken van de miskraam zal hieronder verder worden besproken.
1. Hormonale problemen
Hyperthyreoïdie, de ziekte van Cushing en polycystisch ovariumsyndroom zijn allemaal voorbeelden van hormonale problemen die de kans op een miskraam vergroten. Luteale fase defect, wat betekent dat er niet genoeg progesteron geproduceerd wordt om de foetus in de eierstok te ondersteunen, is een andere mogelijke miskramoorzaak waarvan wordt gedacht dat het resulteert in het verliezen van een foetus, hoewel de resultaten van deze onderzoeken betwistbaar zijn.
2. Chromosoomdefecten
Chromosomen bevinden zich in de kern van cellen en zijn een combinatie van DNA en eiwitten. Ze dragen aanzienlijk bij aan het bepalen van de fysieke eigenschappen van een persoon. Omdat chromosomen ontelbare keren vermenigvuldigen tijdens de ontwikkeling van de foetus, is het niet te voorspellen wanneer er problemen optreden. Voor paren met een voorgeschiedenis van miskramen, kan genetische screening echter de kenmerken bepalen die waarschijnlijk zullen terugkeren.
Bij miskramen die binnen de eerste 12 weken voorkomen, bevat vijftig procent van het foetale weefsel afwijkende chromosomen. Naarmate de zwangerschap vordert, daalt het percentage met meer dan de helft. Themiscarry in het eerste trimester gebeurt veel, dus het wordt helemaal niet als "abnormaal" beschouwd, tenzij de vrouw een geschiedenis heeft van herhaalde miskramen. Een miskraam in het tweede trimester is echter niet zoals verwacht en zou verder onderzoek rechtvaardigen. Chromosomale defecten komen vaker voor naarmate een vrouw ouder wordt en de kans op een miskraam enorm toeneemt voor vrouwen in de veertig.
3. Afwijkingen van de baarmoeder of Cervix
De baarmoeders van sommige vrouwen hebben een onregelmatige vorm en dit draagt bij aan miskramen. Sommige vrouwen hebben een aandoening waarbij de baarmoeder door weefselbruggen in afzonderlijke delen is verdeeld. De weefselbrug, een "septum" genoemd, heeft geen duurzame bloedtoevoer en ondersteunt geen embryonale implantatie. Als het embryo zich niet volledig in de baarmoederwand kan implanteren, wordt het meestal uit de baarmoeder verwijderd.
Fibromen, een andere oorzaak van miskraam, zijn goedaardige tumoren die zich in de baarmoeder vormen en de structuur ervan compromitteren. Ook wel leiomyomata genoemd, ze zijn eigenlijk gevormd uit abnormaal spierweefsel. Over het algemeen veroorzaken ze geen miskraam, maar ze kunnen voorkomen dat het embryo zich aan de baarmoeder hecht, waardoor de bloedtoevoer van het embryo wordt aangetast.
4. Immuunsysteemstoornis
Artsen kunnen nog niet zeggen of immuunsysteemaandoeningen daadwerkelijk een drijvende factor zijn in het optreden van een miskraam. Onderzoek naar dit idee is aan de gang. Onderzoek door het Amerikaanse College van Verloskundigen en Gynaecologen lijkt echter te suggereren dat auto-immuunziekten de kans op terugkerende miskramen in het bijzonder vergroten. Gezien het gedrag van auto-immuunziekten, wordt in deze gevallen aangenomen dat het lichaam de zwangerschap eenvoudigweg afwijst.
5. Infecties
Veel infecties kunnen leiden tot een miskraam. Deze infecties worden vaak overgebracht naar de placenta en de foetus, waardoor de foetus onleefbaar wordt. Sommige infecties die bijzonder gevaarlijk zijn voor de zwangerschap zijn herpes simplex, malaria en syfilis. Hoewel virussen een vergelijkbaar effect hebben, heeft schimmelinfectie die tijdens de zwangerschap ongebruikelijk is, geen invloed op de baarmoeder, zoals velen denken.
6. Gemeenschappelijke ziekte
Er zijn enkele veelvoorkomende ziektes waarvan bekend is dat ze resulteren in misvormingen of verlies van de foetus, zoals waterpokken en de vijfde ziekte, als u ze nog niet eerder heeft gehad en niet tegen hen bent ingeënt. Raadpleeg uw arts om te bevestigen of u al oude of nieuwe antilichamen in uw bloed heeft. Oude antilichamen zijn ideaal.
Als u hoge koorts krijgt, zeg meer dan 101 graden Fahrenheit, moet u het onmiddellijk behandelen en moet u een koortsverminderaar nemen zoals Tylenol onder begeleiding van uw arts.
7. Leeftijd
Het natuurlijke verouderingsproces is een risicofactor voor een miskraam. Alles over het lichaam veroudert, inclusief het sperma en de eieren die het produceert. Dus hoe ouder een vrouw wordt, des te waarschijnlijker is het dat ze een foetus heeft met afwijkingen en dus een miskraam heeft. Daarom zal een 40-jarige vrouw waarschijnlijk twee keer zoveel miskraam ervaren als een andere vrouw die half zo oud is. Hormonale problemen komen vaker voor als je ouder wordt, en chromosoomgehaltes en kwaliteit zijn nog meer waarschijnlijk scheef.
8. Gezondheidsproblemen bij de moeder
Als de moeder lijdt aan een chronische ziekte of andere gezondheidsproblemen, is de kans op een miskraam groter. Hartziekten, problemen met de schildklier en diabetes kunnen allemaal leiden tot een gecompliceerde zwangerschap. Maar het betekent niet dat u zeker een miskraam zult hebben, wees voorzichtig en beheer al deze aandoeningen met de aanwijzingen van uw arts.
9. Ongevallen
De vruchtzak en de daarin aanwezige vloeistof bieden demping en bescherming voor de foetus, dus algemene ongelukken hoeven niet te resulteren in een miskraam, vooral als de buikstreek niet ernstig is gewond. Niettegenstaande de hierboven geïdentificeerde oorzaken, zijn andere miskramenoorzaken:
- Bloedaandoeningen, zoals sikkelcelanemie, verminderen de kans op een voldragen zwangerschap.
- Elke andere aandoening die uw cardiale prestaties, bloedsomloop, lever- of nierfunctie compromitteert, kan in het laatste trimester een miskraam veroorzaken.
- De consumptie van alcohol, cafeïne, tabak en illegale middelen verhoogt de kans op een spontane abortus drastisch.
- Uw dagelijkse routine kan gevaarlijk zijn voor uw zwangerschap, in de vorm van milieu- en werkplekgevaren. Deze omvatten de inademing van lood, koolmonoxide en andere chemicaliën, evenals blootstelling aan straling.
Hoe wordt een miskraam gediagnosticeerd en behandeld?
Als u een miskraam vermoedt, ga dan naar uw arts en hij zal een bekkenonderzoek en / of een echografie uitvoeren. Deze beoordeling zal bepalen in hoeverre de uitzetting voltooid is. Als de abortus onvolledig is, moet hij de baarmoederhals verwijden en handmatig alle foetus- en placentaweefsel verwijderen. Deze eenvoudige procedure wordt dilatatie en curettage genoemd. Als een alternatief kunnen bepaalde medicijnen worden toegediend die hetzelfde effect hebben.
